IR2153 TL494 12V 240V DC 100W Trafosuz Dönüştürücü

12v dc voltajı 240v dc ye dönüştüren 2 farklı devre.. birisi ir2153 ile diğeri ise tl494 sürücü entegreleri ile hazırlanmış 100w güç verebiliyorlar çıkış katında trafo kullanılmıyor yüksek voltaj, tesla devrelerinde gördüğümüz kondansatör, diyot bağlantısı ile yapılan gerilim çoklayıcı var. Bana göre kullanım alanı kısıtlı devreler ayrıca pek sağlıklı değiller masrafıda çok fakat değişik bir uygulama arşivde bulunsun..

Not: ir2153 ile yapılan dönüştürücünün daha kararlı olduğu belirtilmiş

Kontrol, IR2153 yarım köprü sürücüleri tarafından, biri osilatör istenen frekansa ayarlanmış olacak şekilde sağlanır ve diğerine bir direnç üzerinden doğrudan kapasitöre senkronizasyon olarak beslenir, böylece çıkışlarında bir ters voltaj.

Bundan ilham aldım, ilk başta öyle görünmedi, ama mantıklı geldi, bu yüzden denedim ve uygun bağlantı direnci değerinin yeterince geniş bir aralığında, IR’lerin tam olarak buna karşı geçiş yapmasını sağlayabileceğinizi buldum. birbirine göre. Kontrollü IR, giriş sinyalini öksürmemesi için kasıtlı olarak daha küçük bir salınımlı kapasitör kapasitesine sahiptir. Aynı kapasitede, ters sinyalin eksik kapsamı vardı.

Kapı mosfetlerinin önündeki dirençleri 22R’ye test ettim ve kapıdaki hafif yuvarlak artışa ve keskin voltaj düşüşüne ve keskin çıkış eğrisine baktığımda bana tatmin edici geldi, ölçülen 2.5us ölü zaman katalog değerine karşılık geliyor.

Başlangıçta, kapasitörlerin şarj verimliliğini artırmak için köprü ile kapasitörler arasına bir boğucu koymayı amaçladım. Ancak indüksiyon sayesinde, kapasitörlerdeki voltajın rölantide nispeten hızlı artması oldukça mantıklı, dönüştürücüyü kapatmak için geri beslemeye ihtiyaç duyacaktır… Ancak bobinlerin şarj pompasına ait olmadığını düşündüm. Ve hatta giriş filtresindeki bobin yerine 30A sigorta koydum… direnç olarak direnç… (Ayrıca filtre bobinindeki voltaj komik artıyordu ve kondansatörler aşırı şarj oluyordu.)

Bazı bağlantıları bakır telle güçlendirmek zorunda kaldığım gerçeğiyle, tüm cihazı tek bir baskılı devre kartına sığdırmayı başardım. Bu diyot sıraları için uygun bir soğutucu bulamadım, bu yüzden invertörün dışını bir alüminyum levhadan monte ettim ve üzerine diyotları mika rondelalarla vidaladım. Çıkış koruyucu bir sigorta ile prize verilir, 12V girişi 6 mm kare kesitli Cu kablolarla sağlanır. Devre aynı zamanda bir IR2153 güç anahtarı içerir, böylece invertör akülere kalıcı olarak bağlanabilir.

Parlak rölanti işlevine yönelik ilk heyecan, voltajın 100W ampul yüküyle 205V’a ve 160W ile 184V’a düştüğünü bulmakla biraz bozuldu. Sorun nerede??

İnvertörü 160W yük ile 15 dakika çalıştırdım ve şaşırmaya yetmedi. Soğutucu hala oldukça ılıktı, mosfetler kasalarında sadece 40°C’ydi, ancak bazı kapasitörler 50°C’nin üzerine çıktı… İlk başta kartın suçlu olduğunu düşündüm, bu yüzden bağlantıları Cu tellerle güçlendirdim. Kartın yerel ısınması ortadan kalktı, ancak kapasitörler gerçekten kendi kendine ısınıyor. Son pompada bunu fark etmedim. Garip olan şey, paralel sette sadece bazılarının ısınması ve diğerlerinin oldukça soğuk olması ve on iki küçük kapasitörden oluşan ilk setin kasıtlı olarak tamamen soğuk olmasıdır.

Belki de demir ayaklardır. Ama katalog değerlerine uydum ve 2.5A darbelerin 65°C’ye kadar dayanması gerekiyor, merak etmeyin elektrolitleri bir fan ile soğutacağım… 20’den fazla diyot ve 4 mosfet bir arada olduğunda gülünç derecede sıcak olsun. Ancak üreticiye göre 2000 saat sürmelidir.

Diğer bir sorun da yine performansın çarpanın çalışma frekansına bağlı olmasıdır. 30kHz’de fena değil, ancak performans ve sessiz çalışma arasında bir değiş tokuş. 21kHz’de, çökük kulakların verdiği çılgın his, performanstan çok daha ağır basar. Frekans işitilebilir bir seviyeye düşürüldüğünde, performans zaten 30kHz’den daha düşüktür…

ihaz aslında bir kapasitör voltaj çarpanıdır. Klasik bir anahtarlamalı güç kaynağı oluştururken karşılaşacağım yüksek frekanslı transformatörler, sürücüler ve doğrultucuların sorunlarıyla uğraşmak zorunda kalmadan verimli bir 12/240V DC/DC dönüştürücü elde etmek için yaptım.

Çarpanın pozitif ve negatif olmak üzere iki dalı vardır. Her biri on kapasitörden oluşur, birincisi iki kat kapasiteye sahiptir (paralel bağlı iki kapasitör), çünkü giriş (DC) geriliminin iki katına sahip olan diğerlerinin geriliminin yalnızca yarısına sahiptir. Schottky diyotlarındaki akım, dönüştürücünün verilen dalında iletilen güce göre dağıtılır, bu nedenle ilkinde ikincinin tam olarak iki katı kadardır.

Çarpanın sürücüsü, klasik bir anahtarlamalı kaynak devresi tarafından anahtarlanan bir MOSFET köprüsüdür. Entegre devre TL494, yaklaşık 30 kHz’lik bir frekansla voltaj sağlar; bu, elde edilen en yüksek performans ile tiz ıslık sesinin duyulmaması arasında bir uzlaşmadır. Farklı tipler ve kapasiteler için, dönüştürücünün en büyük gücü (sertlik) için en uygun frekans farklıdır ve büyük ölçüde buna bağlıdır. Örneğin, şebekeden 50Hz normal kapasiteler için kesinlikle yeterli değildir ve 100kHz, binlerce mikrofaradlık kapasiteler için çok fazladır.

Yerleşik kartuş pompasının performansının beni şaşırttığını söylemeliyim. 100W’lık bir ampulü sorunsuz bir şekilde yakar ve sıradan bir bilgisayarı bile başlatır. Bununla birlikte, güç transistörleri ve Schottky diyotları, 100VA’nın üzerindeki güçlerde ısınmaya başlar. Onlarca Amperlik darbelerin saldırısı altında kalacak olan giriş kapasitörlerinin daha uzun bir çalışma süresinden sonra ne söyleyeceğini de bilmiyorum.

İnvertörün özellikleri:

+ transformatör veya bobin yok
+ yüksek verimlilik
+ yüksüz durumda minimum akım tüketimi
+ basit yapı, geri kazanım ve ayarlama

– yumuşak kaynak
– 100VA’nın üzerindeki güçler için, aşırı pahalı büyük kapasitör setleri gerekir

DİKKAT Devre yüksek voltaj üretmektedir. dikkatli olun kondansatör bağlantılarına dikkat edin + – kutupları ters bağlarsanız yüksek voltajda büyük patlamalar olabilir devreyi çalıştırmadan önce Sigortalı Elektrik Hattı,koruyucu gözlük kullanın

Kaynak: arambajk.blogspot.com/2008/05/nbojov-pumpa-jako-dcdc-mni-12240.html